Edward Dwurnik, urodzony 19 kwietnia 1943 roku w Radzyminie, a zmarły 28 października 2018 roku w Warszawie, był wybitnym polskim malarzem oraz grafikiem.
Jego talent artystyczny oraz unikalny styl przyczyniły się do uznania go jako jednej z ważniejszych postaci w polskiej sztuce współczesnej.
Życiorys
Edward Dwurnik, uznawany za jednego z najwybitniejszych współczesnych polskich artystów, rozpoczął swoją edukację artystyczną w latach 1963–1970, studiując malarstwo i grafikę na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Jego nauki odbywały się w pracowni Krystyny Łady-Studnickiej oraz w dziedzinie rzeźby przez okres trzech lat. W 1970 roku obronił dyplom w pracowni profesora Eugeniusza Eibischa. Twórca wspominał, że w pierwszych latach studiów nie miał jeszcze sprecyzowanej wizji swojej twórczości.
Punktem zwrotnym w jego artystycznym rozwoju była konfrontacja z dziełami Bernarda Buffeta, które otworzyły przed nim nowe możliwości w malarstwie. Dopiero jednak po obejrzeniu wystawy Nikifora w 1965 roku, Dwurnik zaczął odnajdywać formy, które wspierały jego twórcze pomysły. To wydarzenie uruchomiło jego pasję tworzenia, która zaowocowała powstaniem obrazów należących do rozmaitych cykli malarskich, takich jak: Podróże autostopem, Warszawa czy Portret.
Artysta wyznał, że w marcu 1968 roku odnalazł prawdziwy temat swojej twórczości. Odpowiedzią na jego artystyczne poszukiwania stało się budowanie złożonych kompozycji wieloelementowych, co polegało na tworzeniu związków pomiędzy różnymi obiektami przedstawionymi na obrazie. W latach 1970–1971 powstała jego praca pt. Droga (Dziesięć stacji świeckiego ukrzyżowania), a w sumie namalował ponad 5000 dzieł.
Dzięki swoim pracom, regularnie prezentował obrazy przedstawiające stolice krajów Unii Europejskiej podczas Celebracji Prezydencji w Unii Europejskiej, które odbywały się w Pałacu Chojnata w Woli Chojnata. Jego talent został doceniony przez liczne nagrody, w tym m.in. Nagrodę Kulturalną „Solidarności” w 1983 roku, Nouvelle Biennale de Paris w 1985, nagrodę Olimpiady Sztuki w Seulu w 1988 oraz Nagrodę Fundacji Sztuki Współczesnej w 1992.
W kwietniu 2018 roku artysta zaprezentował swoje ostatnie dzieła w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie, podczas wystawy zatytułowanej „75×75 Dwurnik”. Po śmierci artysty, jego ciało zostało złożone w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie w kwaterze G-tuje-41.
Życie prywatne
Edward Dwurnik pochodzi z rodziny, gdzie sztuka i rzemiosło odgrywały istotną rolę. Jego matka była utalentowaną ludową hafciarką, a ojciec, z kolei, prowadził warsztat ślusarski. Ta różnorodność wpływów artystycznych i rzemieślniczych mogła z pewnością wpłynąć na jego twórczość.
Przez 35 lat jego życie prywatne było związane z fotografką Teresą Gierzyńską, z którą stworzył rodzinę. Z tego związku urodziła się ich córka Polę Dwurnik (ur. 1979), która również podążyła artystyczną ścieżką, zostając malarką i graficzką. Po rozstaniu z żoną w 2003 roku, artysta wszedł w nowy związek z Elżbietą.
Niektóre dzieła malarskie
Edward Dwurnik to wybitny polski artysta, którego twórczość obfituje w różnorodne projekty malarskie. Jego dzieła odzwierciedlają unikalny styl oraz głębokie zainteresowanie otaczającą rzeczywistością. Wśród licznych cykli artysty, można wyróżnić kilka szczególnie znaczących, które pokazują jego ewolucję jako malarza.
Oto niektóre z najważniejszych dorobków malarskich Edwarda Dwurnika:
- 1968 – Zachwycenie tłumem, cykl rysunków,
- 1969 – Namiętności, cykl,
- 1970-1971 – Droga, znana jako Dziesięć Stacji Świeckiego Ukrzyżowania,
- 1970-1971 – Kolekcja, cykl,
- – Błękitny powiat,
- – Wymarsz pogodzonych,
- – W obronie idola,
- 1971 – Różne błękity, cykl,
- 1972 – Chwila, cykl,
- 1972 – Sportowcy, cykl,
- 1971-1974 – Chmury, cykl,
- 1973 – Dorota w Zaciszu,
- 1973-1975 – Obrazy duże, cykl,
- – Klęska urodzaju,
- – Owoce ziemi,
- – Konstytucja 3 Maja,
- 1975 – Robotnicy, cykl,
- – Zarząd Główny ZPAP,
- – Warszawskie Stowarzyszenie Krytyki Plastycznej,
- – Geno,
- 1976-1977 – Gazeta, cykl,
- 1979 – Krzyż, cykl,
- 1985 – Romantycy, cykl,
- 1989-1991 – Droga na Wschód, cykl,
- 1990-1994 – Od grudnia do czerwca, cykl,
- 1991-1993 – Niech żyje wojna!, cykl,
- 1992-1997 – Błękitny, cykl,
- 1996-1999 – Wyliczanka, cykl,
- 1998 – Dwudziesty trzeci, cykl,
- 2000 – Dwudziesty piąty, cykl,
- Podróże autostopem, cykl,
- Warszawa, cykl,
- Portret, cykl,
- 2006 – Poznań,
- 2007 – Uśmiechnięte Twarze, mural namalowany podczas Off Festivalu w Mysłowicach,
- 2011 – Kontrabasiści, mural namalowany w ramach Life Festival Oświęcim,
- 2017 – Czerwone tulipany, olej,
- 2018 – Czerwone tulipany, akryl na płótnie #XXIII.
Twórczość Dwurnika stanowi ważny wkład w polski świat sztuki, a jego prace zdobią wiele publicznych i prywatnych przestrzeni. Jego nieustannie rozwijający się styl oraz tematyka czynią go jednym z najbardziej rozpoznawalnych artystów swoich czasów.
Odznaczenia
Edward Dwurnik otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń, które podkreślają jego wkład w kulturę i sztukę. Wśród nich znajdują się:
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2014 roku,
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, otrzymany w 2015 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Szlomo Gilbert | Ryszard Chlebuś | Celina Niedźwiecka | Waldemar Dąbrowski | Artur Żmijewski (aktor) | Zdzisław SzymborskiOceń: Edward Dwurnik