Aleksandra Gabrysiak

---

Życiorys

W latach 1962–1968 Aleksandra Gabrysiak studiowała na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku, pokonując liczne trudności związane z niepełnosprawnością wywołaną krzywicą. Po ukończeniu studiów podjęła pracę w Zakładzie Biochemii Klinicznej tej uczelni. W 1979 roku objęła stanowisko kierownika laboratorium w Tczewie. Angażowała się również w pracę Poradni Trzeźwości w Elblągu. Była inicjatorką wielu wartościowych projektów, takich jak Dom Samotnej Matki oraz hospicjum.

W Wigilię Bożego Narodzenia 1990 roku, na dworcu, poznała Zbigniewa Brzoskowskiego (ur. 1972), który miał spędzić święta w Warszawie. Dowiedziawszy się o jego sytuacji, postanowiła zabrać go do swojego domu, sądząc, że może pomóc mu wrócić na właściwą drogę, jednocześnie myśląc o swojej adoptowanej córce, ówczesnej szesnastoletniej Marysi, jako potencjalnym starszym bracie. Niestety, Brzoskowski, zamiast pełnić rolę brata, zakochał się w Marysi, co doprowadziło do napięć w domowej atmosferze.

Pomimo początkowej pomocy, jaką otrzymał, związek Brzoskowskiego z alkoholem był dla Aleksandry bardzo niepokojący. Jego uzależnienie doprowadziło do powrotu do dawnych znajomości, a wkrótce zaczęło się znęcanie nad domownikami, które w rezultacie doprowadziło do kradzieży ich mieszkania. Wtedy Aleksandra podjęła decyzję o wyprowadzeniu Brzoskowskiego i znalazła mu nową rodzinę, gotową mu pomóc. Jednak nie docenił on tej szansy, okradając nowych opiekunów i ponownie uciekając w nieznane.

W lutym 1993 roku, po trzech latach od pierwszego spotkania, Zbigniew Brzoskowski, po otrzymaniu dobowej przepustki z więzienia, gdzie odbywał karę za kradzież z włamaniem, powrócił do domu Gabrysiaków, gdzie zastał samą Marysię. Rozpoczął proces torturowania dziewczyny, kończąc tragicznie jej życie. Gdy do mieszkania weszła Aleksandra, zginęła także ona.

Obie, matka i córka, zostały pochowane na cmentarzu komunalnym Dębica w Elblągu (sektor XIV rząd 18 nr grobu 5). Zbigniew Brzoskowski został skazany na karę śmierci, będąc ostatnim skazanym na tę najwyższą karę w Polsce. Wkrótce jednak wyrok zmieniono na dożywotnie pozbawienie wolności, co dawało mu możliwość, po 25 latach, starania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie. W swoich późniejszych wypowiedziach stwierdził, że nie żałuje swoich czynów.

Proces beatyfikacyjny

6 lutego 2023 roku, w dniu 30. rocznicy śmierci Aleksandry Gabrysiak, miało miejsce ważne wydarzenie. Biskup elbląski Jacek Jezierski podczas Eucharystii, odbywającej się w elbląskim hospicjum im. Aleksandry Gabrysiak, ogłosił, że dzień wcześniej zainaugurowano jej proces beatyfikacyjny. W czerwcu 2024 roku wydano edykt, który oficjalnie zapoczątkował proces wyniesienia na ołtarze tej wybitnej polskiej lekarki.

Warto zaznaczyć, że proces beatyfikacyjny Aleksandry Gabrysiak formalnie rozpoczął się 26 października 2024 roku w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Elbląskiej w Elblągu. Od tego momentu, uzyskała ona tytuł Sługi Bożej lub Służebnicy Bożej. W celu przeprowadzenia procesu, powołano trybunał beatyfikacyjny w następującym składzie:

• ks. dr Piotr Fiałek – delegat biskupa,
• s. dr Miriam Maria Bilska CSSJ – promotor sprawiedliwości,
• s. Ortolana Helena Golańska CSC – notariusz.

Postulatorem procesu został ksiądz Marcin Pinkiewicz.

Upamiętnienie

W hołdzie Aleksandrze Gabrysiak ustanowiono coroczną nagrodę Okręgowej Izby Lekarskiej noszącą jej imię.

Hospicjum w Elblągu oraz ulice w Gdańsku, również uhonorowano jej nazwiskiem, co podkreśla jej znaczenie w społeczności lokalnej.

Dodatkowo, w Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski w Kałkowie-Godowie wzniosła się pomnik ku jej czci, stanowiący trwały symbol pamięci o jej dokonaniach.

---

Oceń: Aleksandra Gabrysiak

---